W niezwykle radosnej atmosferze kilkunastu absolwentów świętowało koniec kolejnego etapu nauki. „Najbardziej lubiłem technikę i plastykę, bo lubię rysować i pisać” - mówi Jędrzej Sobolewski, absolwent Gimnazjum nr 1 w ZPE. „Moje ulubione wspomnienia to wszystkie wycieczki” - dodaje Mikołaj Jaworski, również kończący gimnazjum. „Było mi dobrze w tej szkole” - przyznaje Anna Arent, także absolwentka gimnazjum.
Takie wydarzenia zawsze są szczególnym przeżyciem również dla dyrekcji i nauczycieli, którzy z tymi podopiecznymi zżywali się często przez kilkanaście lat. „Satysfakcja i wzruszenie, że przez tyle lat doszli do funkcjonowania, które pozwala im samodzielnie żyć w społeczeństwie. To jedno z najważniejszych zadań nauczyciela, który z sercem myśli o uczniach” - podkreśla Wanda Agnieszka Jabłońska, dyrektor Zespołu Placówek Edukacyjnych. „Kończymy pewien etap z łezką w oku, ale też z radością w sercu, że idą dobrze wyposażeni w umiejętności, które w życiu im się przydadzą” - dodaje Michalina Kłujszko-Chudzińska, nauczycielka w ZPE.
Takie chwile to również emocjonalne przeżycie dla rodziców. „Są emocje takie, że co będzie dalej z tym człowiekiem. Człowiek się starzeje i będzie musiał odejść, kto go pokieruje, czy się nim zajmie” - przyznaje Mirosław Maśko, tata Mateusza.
Odpowiedzią na te wątpliwości może być Warmińska Kuźnia Pracy Modrak, o której stworzenie zabiega Stowarzyszenie Wyjątkowe Serce w Olsztynie. Niepełnosprawni dorośli mogliby w niej znaleźć zatrudnienie – i miejsce do życia.
